Om 6 uur vanochtend ging de wekker. Het plan was om binnen een half uur de deur uit te gaan. Het liefst was ik al om half 6 opgestaan en om 6 uur vertrokken maar natuurlijk was ik te hyper om op tijd naar bed te gaan en was ik vanmorgen gesloopt. Alles is ingepakt in de auto; ik heb het er allemaal in weten te krijgen en daar ben ik trots op. 2 grote weekendtassen, 2 kleinere weekendtassen, 3 boodschappentassen, 1 grote rugtas en 2 plastic tasjes en een handtas. Een kinderstoel met een kind en wijzelf – dat allemaal in een kleine peugeot. Toch knap! Kevin reed de eerste helft en ik de tweede helft en we zijn drie keer gestopt (anderhalf keer getankt). Mijn liefste schat wilde maar niet stoppen met rijden terwijl ik rond 11 uur al had aangegeven dat het genoeg was; maar hij vond het leuk. Nou ja, vooruit dan maar. Rond een uur of 12 zei ik dat ik zou wisselen bij de volgende stop. Vervolgens stopte hij niet. Ongeveer anderhalf uur daarna stopten we dan eindelijk. Ik heb vanaf half 2 tot vijf gereden. Snik snik, het is niet eerlijk, ik vond het ook leuk! In eerste instantie was het best spannend op Der Deutsche Autobahn; maar gelukkig ben ik niet vies van het rempedaal intrappen. Op sommige stukken hebben we gewoon 145 kilometer per uur gereden. Het is dat we niet harder konden, maar anders! Het kon overigens wel. De snelwegen zijn heel anders dan in Nederland. Om te beginnen heb je standaard al vier banen ofzo en zijn die banen ook breder. En het verkeer is ook anders. Iedereen rijdt zo snel. Dan zet je de cruise control aan en dan is het gewoon leuk!

Sebastian heeft het echt heel goed volgehouden. Je mag er niks van zeggen. Hij heeft niet zitten zeuren en ik heb slechts een aantal keer zijn voetjes in mijn rug gevoeld. Hij heeft de tablet goed verbruikt qua filmpjes/apps en heeft voldoende speelgoed gehad om zich mee te vermaken. De stops verliepen ook prima – eigenlijk kon het volgens mij niet beter. Ik had me van tevoren druk lopen maken over een dreinende peuter en gewoon compleet gaar/ruk zijn op de plaats van bestemming maar het viel me echt ontzettend mee. Alleen qua uitpakken had ik er geen trek in. Ik hou daar niet van. Meestal gaan we slechts een weekje en leven we uit koffers; maar nu we wat verder weg zijn gegaan, is het wel de moeite waard om alles uit te pakken. Ik zie wel wanneer ik de rest ga doen.

We gingen uiteindelijk pas om 7 uur ’s ochtends de deur uit en arriveerden om 16:30 in Missen-Wilhams. Samen met een ander Nederlands stel met een hond; we hielden even een praatje terwijl we bij de receptie stonden te wachten. Het vrouwtje achter de receptie was erg vriendelijk. Ze bevestigde alleen iets waar we eigenlijk al rekening mee hadden gehouden maar waar we nog stiekem hoop voor hadden. Wifi – het was er niet. Op de vraag waar het dichtstbijzijnde internet was, begon ze over Immenstadt en vertelde ze dat het op de Mariaplasse was. Ze begon uitleg te geven, maar ik zei dat ik het wel zou vinden. Omdat mijn Duits nog verlegen was, deden we dit gesprek in het Engels en begon iedereen te lachen toen ik op mijn Liam Neeson-achtige manier: I will find it, zei. Taken deel 5; de verloren wifi. Wat ook een klein nadeel was: de website had ons verteld dat we een kinderbed zouden kunnen regelen op het moment dat we daar waren. Eenmaal aangekomen zei de vrouw van de receptie: dat had je via de website moeten boeken. Ze ging kijken of er nog een bedje was; want anders hadden we ‘pech’, hahahaha. Zo bracht ze het niet hoor, maar daar zou het wel op neer komen. Gelukkig belde ze 15 minuten nadat we in het huisje waren om te vertellen dat ze nog een bedje had en dat we dat ‘rustig aan, geen haast, maar wel binnen een half uur’ op konden komen halen. Fine with me! Zolang we maar een bedje hebben. Toen we bij het huisje kwamen moesten we wel een beetje lachen. De Nederlandse mensen met de hond hebben het appartementje naast ons. De man heeft ons nog geholpen met twee tassen naar beneden tillen.

Het huisje is voorzien van een hoop luxe. Ik mis alleen een vaatwasser, internet en een magnetron; maar voor de rest is het perfect. Een douche én een bad. Een grote televisie (een kopie van de tv thuis) een stereo, telefoon, tuinset met parasol en tuinkussens, ligstoelen, barbecue, keukengerei. Aan werkelijk alles is gedacht. Al het schoonmaakspul staat er – helaas wel op de onderste plank en dus niet echt kindvriendelijk; de bedden waren al leuk opgemaakt en er is zelfs aan een antislipmat gedacht. Serviesgoed te over en zelfs afwasmiddel en potjes kruiden staan er. Het huis is van alle gemakken voorzien inclusief genoeg dekens voor een man of 6. Er is een woonkamer met open keuken; en een badkamer met toilet. In het halletje een grote kapstok en dekenkist waar eens voor de verandering eens geen dekens in zitten (er zijn vijf kasten/lades waar schone warme dekens liggen) maar een stofzuiger, stoffer en blik en dat soort dingen. De slaapkamer heeft 2 bedden (met een hard matras), aan weerskanten een kledingkast met genoeg kastruimte, en met een dressoir met een grote spiegel daarboven. Er staan overal tierelantijntjes en er hangen schilderijtjes en beeldjes en andere niet-kindvriendelijke accessoires zoals een schaal met 2 metalen beeldjes erop, een porseleinen kaarsenhouder met vervolgens 1000 kleine zilveren sterretjes/snippertjes ofzoiets.

We hebben gegeten in de bierproeverij in Missen. Dat was overheerlijk en de eerste Wienerschnitzel is alweer een feit! Het zit hier op 5 minuten lopen en ik denk dat dit wel mijn favoriete restaurant wordt. Het was zoals vanouds - overheerlijk; zoals ik gewend ben in Duitsland. Sebas was erg moe en liet dat duidelijk merken; de bediening kwam nog even een zakje Haribo beertjes brengen om ervoor te zorgen dat hij zou stoppen met huilen. We hebben maar snel gegeten en zijn gegaan. Eenmaal terug in het huisje heeft Sebastian de knoppen van de oven en het fornuis gevonden – terwijl wij niks doorhadden. Ik had mijn lieve schoonmoeder aan de telefoon om te vertellen dat we er waren en alles goed was gegaan en we een leuk huisje hadden, je kent het wel – en ik zei ineens: er is brand. Ik hoorde haar een grapje maken over de brandweerauto van Sebastian en ik zei dat het geen grapje was en dat ik ging ophangen *klik tuut tuut*. Dus ik heb kort daarna maar gelijk een sms’je gestuurd. Ze zal ook wel even geschrokken zijn. Maar anders wij wel, want de hele keuken/woonkamer stond vol rook. We hadden het niet eens tijdig in de gaten. We roken het, keken op en toen was de rook al best dik. Ik heb tegen Kevin gezegd dat hij Sebas op moest pakken en naar buiten moest gaan. Gelukkig viel het wel mee, maar de schrik zat er aardig in.

Er zaten afdekplaten op het fornuis (deksels van koektrommels) die er gezellig uit moesten zien ofzo. Ik snap er het praktisch nut niet echt van. Terwijl Sebastian met de knoppen van het fornuis heeft gespeeld, is er zo’n deksel in brand gegaan en stond de andere deksel te verhitten. Ik heb het fornuis uitgezet en de hete deksels in de gootsteen gegooid (met een doek) en de kraan aangedaan. Nou ja, eentje is nog oké en de ander; daar is niet veel meer van over. Het fornuis mankeert gelukkig niks. We hebben een half uur met de afzuigkap en het raam open gezeten en toen was het klaar. Pffff. Dit huis is zo niet kindvriendelijk, maar de omgeving maakt wel een hoop goed. We zitten (helaas) dicht langs de drukke doorgaande weg, maar ’s avonds rijdt er geen kip. We horen de koeien met bellen om hun nek eigenlijk voortdurend. Ik vind dat wel grappig. Het doet me echt denken aan zo’n Milka-reclame met van die paars/witte koeien.

‘s Avonds zijn we bezig geweest met settelen en daarna hebben we lekker de bank uitgeklapt en zijn we een film gaan kijken. Ik heb de laatste helft van de film gemist – Kevin maakte me wakker om naar bed te gaan. Niet lang daarna (uurtje of elf) lagen we in bed en hebben we geslapen tot half 9 de volgende morgen. De eerste indruk van het stadje: veel bergen, een hoop motoren op de weg, veel groene sound-of-music-heuvels, stadje met bloemen, barokke stijl woningen, planten, fonteinen, perfect groen gras, veel bomen, koeien met bellen, rustig, gemoedelijk, lokale klederdracht, stil, insecten, vlinders, libelles, steekvliegen, wespen, bijen, hommels, en kat-uit-de-boom-kijk-inwoners die allemaal best vriendelijk zijn en heel erg veel bier.