Vanmorgen zijn we gaan ontbijten en hebben we daarna even de speelweide opgezocht. Sebastian heeft even gespeeld en liet zien hoe goed hij kon klimmen en glijden. Daarna zijn we een stuk gaan wandelen richting de koeien met bellen om hun nek. We zijn zelfs een stuk heuvel opgeklommen om ze van dichtbij te bekijken. Daarna zijn we langs een kabbelend beekje gewandeld waarbij we werden aangevallen door de vliegen. Kortom; stevig doorlopen. Op een gegeven moment werd ik zelfs gestoken door een vlieg op mijn enkel. Dat voelde ik toch aardig en ik begreep ineens weer waarom ik niet zo’n natuurmens ben. Prachtig om te zien hoor, maar die prikbeesten zijn echt verschrikkelijk. We zijn naar het zwembad toegelopen (Freibad Missen) waarbij er een grote blauwe glijbaan al in de verte te zien was. Het is vanaf ons huisje ongeveer tien tot vijftien minuten lopen en prima te doen. Er zijn een stuk of 4 verschillende baden. We namen ons voor om vanmiddag te gaan zwemmen toen we verder liepen. We kwamen langs de pizzeria ‘la mama’ en gaan daar vanavond eten.

We wilden langzaamaan terug lopen naar het huisje omdat Sebastian moe begon te worden. Ons kleine kereltje bleef maar met zijn vingers in zijn mond zitten en werd steeds stiller. We liepen door het leuke maar-op-zondag-doodse stadje en moesten lachen om de bus – die maar 1x per 3 uur komt richting Immenstadt, met een totaal van 5x per dag. Je zou hier maar wonen en geen auto hebben. We hebben nog even de supermarkt opgezocht; ook al is hij op zondag gesloten, we weten in ieder geval waar hij zit. De supermarkt (Spar) zit tegenover het kerkje. We kwamen daar vandaag allemaal Duitsers tegen in klederdracht. Het zag er grappig uit. Op de terugweg weer de heuvel opgelopen naar ons ferienpark. Dat is wel een beetje een crime, maar gelukkig zitten we in de eerste bocht en niet helemaal boven op de heuvel – anders zouden we helemaal zuur zijn. Sebastian heeft er zin in; met het slapen hier, want hij slaapt gerust 2,5 uur. Rond half drie ’s middags moeten we eigenlijk nog steeds zwemmen. Ik denk dat we er verstandiger aan doen om gewoon lekker naar de Grosser Alpsee te gaan en daar eens te gaan kijken. Ik word ook aardig lui en slaperig hier. Het is prima vertoeven.

Net voor Sebas zijn slaapje waren de bovenburen bij ons; ze hadden zichzelf buitengesloten en de receptie is op zondag gesloten. Ze vroegen of ze bij ons naar het noodnummer mochten bellen, dat mocht maar er werd niet opgenomen. Rot voor hun. Naast ons zitten ook Nederlanders (het stelletje met de hond, waar ik het gisteren over had) en hierboven ook. Volgens mij is het hele complex Nederlands. We zitten met zes appartementjes per half complex. De huisjes zijn gebouwd op een heuvel; wij zitten onder, met een terras op een grasveld; maar de voordeur (en de parkeerplaats/uitgang) zit een verdieping hoger en daarvoor moet je de trap op. Hierboven zitten ze ‘op de begane grond ‘ en hebben ze een balkon. Daarboven ook. De huisjes zijn schattig maar ook vrij groot. Vanuit elke kamer hoor je de alpenkoeien en hun bel. Het is grappig want 'stil' is het nooit. Ook 's nachts niet. Je hoort een mix van krekels, koeien en verkeer. Oh en het stikt hier van de wielrenners. Dat kun je hier ook goed doen!

Nadat Sebastian wakker is geworden zijn we richting de Grosser Alpsee geweest. Dat hoort bij het plaatsje Immenstadt. Ondertussen kon Kevin het nergens vinden op de kaart, maar ik wist dat het er was. Ik heb namelijk wekenlang voorpret gehad voor deze vakantie en heb Google maps zo vaak geopend dat ik sommige straten kan dromen. “Als we deze straat uit blijven rijden, komen we bij de Grosser Alpsee”. Kevin geloofde er niet in. Het was een scherp haarpin bergweggetje waar je zogenaamd 70 kilometer per uur kon rijden, maar waar ik 50 km/u al te snel vond. Maar wat een prachtige omgeving. Het deed mij denken aan Droomvlucht van de Efteling; waarbij je met het wagentje heel snel afdaalt in het woud, maar dan levensgroot en levensecht.

Kevin zei: nou, hier is geen meer hoor. Dat kan niet. En we zagen woud, woud, woud, bergen bergen bergen en gingen steeds sneller naar beneden. Ik zat vol spanning te wachten – en me gewoon te ergeren aan Kevins ongeloof – toen ineens vanuit het NIETS een gigantisch meer opdook. Onderaan de andere kant van de bergen zat het meer natuurlijk. Het was echt schitterend. Ik hoop dat Kevin v/d week nog even met de auto op het uitkijkpunt wil gaan staan met uitzicht over het meer. Want WOW! En helaas heel erg druk – zondag, hè? Zo stil als dat het in Missen-Wilhams is op zondag, zo druk is het daar. Het zag er zwart van de mensen en de bedrijvigheid. We hebben gewandeld en zijn even gaan pootjebaden in een kleine vertakking van het meer. Daar zwommen 2 zwanen met hun 3 baby’s. Sebastian heeft samen met papa zwaan gezwommen – of pootjebaden dan. Het water was erg helder en daardoor kon je alle vissen en kikkervisjes zien zwemmen. Sebas heeft ze allemaal aan proberen te wijzen. Daarna zijn we een klein stukje langs het meer gelopen. Onderweg natuurlijk een ijsje gekocht én de leukste schapentas die ik ooit gezien heb. Vervolgens zijn we naar het Alpseehaus ofzoiets geweest. Kevin herkende het wifi-logo en ik moest gelijk denken aan wat de mevrouw van de receptie vertelde aan mij over de gastenkaartjes die ze ons heeft gegeven. Gratis internet!!!! Kevin ging met Sebastian naar de speeltuin waarop ik snel ben ingelogd met onze mobiele telefoons en even e-mail en sociale media heb gecheckt. Oké, ik maak me ook schuldig aan het posten van statusupdates en even inchecken vanuit de Grosse Alpsee, met bijbehorende foto. Maar ik kan er niks aan doen. Ik vind het echt prachtig hier! Al veel te snel kwam Kevin weer terug naar de wifi-spot en wilde gaan. Mijn telefoon was pas halverwege met het uploaden van foto’s en ik wilde nog even………… Zucht. Nee, laat maar. We gaan! Met enige tegenzin loop ik achter mijn man en kind aan – oh internet, mijn verslaving, wat doe je. Kevin mist het ook; hij zit sinds vandaag stug achter mijn laptop spelletjes te doen tussendoor. Hahahaha. We hebben computertijden met elkaar afgesproken wie wanneer mag.

We zijn gaan eten bij pizzeria ‘La Mama’, en dat was lekker. Sebastian had gisteren een johannesbeerensaft gehad – cassis zonder prik – dus ik dacht: dat bestel ik vandaag ook. Toen kwamen ze aanzetten met johannesbeerensaft mét prik. Oh sjippies, dat gezicht van die kleine jongen. Ik wist niet of ik nou moest lachen of huilen. Sebastian heeft voor de eerste keer prik gedronken. Wow, dat gezicht was eigenlijk best wel lachwekkend. Dat moet ik echt even in de gaten gaan houden de volgende keer. Niet zomaar vertrouwen hebben in een ander, Joyce! Vooral niet in de johannesbeerensaft. Dat staat er om bekend!!! Dus ik heb alsnog een apfelsaft besteld voor hem en de cassis zelf opgedronken. Terwijl Kevin en ik genoten van een pizza at onze kleine liefste kereltje een bord vol frietjes. We hebben naderhand nog een tiramisu genomen en dat was veel te veel. Haha. Je krijgt hier voor nog €2,80 0,4 liter cola, voor tien cent daar bovenop krijg je een halve liter bier. Dat wordt trouwens als een ‘normaal’ biertje gezien. De kinderen krijgen een ‘normaal’ glas en dan zeggen ze dat het een klein glas is. Nou ja, fair enough. We hebben weer eens heerlijk gegeten. Voor morgen staat er de supermarkt op het programma zodat we zelf kunnen koken (scheelt toch wel wat centjes) en misschien dat we dan morgen naar het freibad gaan, maar daar gaan we het straks nog wel even over hebben. We wilden ook Immenstadt of Oberstdorf of zelfs oberstaufen beter leren kennen (maar meer omdat Kevin de kleine Spar-supermarkt niks lijkt en een Duitse joekel-supermarkt op wil sporen). Ik vind het allemaal prima. We gaan het zien.