Op de planning van vandaag stond Schloss Possenhofen. We zouden rond half tien wegrijden omdat het anderhalf uur rijden was; maar we werden pas allemaal om kwart over negen wakker. Ik weet het ook niet hoe dat kon, maar we zullen de slaap wel nodig hebben gehad. We deden rustig aan met ontbijten en gingen op weg. Op het moment dat we de deur van ons appartement open deden stond er ineens een tas voor de deur. In de tas zat onder andere gehakt, 3 blikjes bier, een halve fles rosé, een soort van danoontje toetjes, een maggi-plantje, eieren, sauerkraut, afbakbroodjes en dat soort dingen. We hebben geen idee wie van de 2 lieve Nederlandse buren dat heeft achtergelaten want beiden zijn vanochtend vertrokken. Hartstikke lief en mochten jullie dit lezen; bedankt! De bovenburen hebben niet eens het kabeltje voor het digitale fototoestel teruggekregen van ons en zijn weg. De buren naast ons waren ook ineens vertrokken. We wisten wel dat ze slechts een week bleven, maar het is toch apart als er ineens zo’n tas voor je deur staat. Haha. Als we nou niet hadden uitgeslapen hadden we het misschien nog wel gehoord en gedag kunnen zeggen. Ik vind het jammer, want het was leuk gezelschap. We hebben nu nieuwe bovenburen; de mysterieuze Duitse balkon-herriemakers. Ze zijn telkens aan het stommelen en het lijkt alsof ze een tent ofzo opbouwen op het balkon. Ik heb nog niet gekeken en ik stoor me er ook niet aan, maar het valt wel op.

In de auto las ik uit het boekje dat ik heb gekocht over de vier kastelen van koning Ludwig. Ik werd razend benieuwd naar Schloss Linderhof. Ik hoop dat ik Kevin nog over kan halen om naar Linderhof te gaan. Wow, die afbeeldingen zijn geweldig! Wat gaaf als je dat kan zien. Ik keek stiekem op Google hoe ver het rijden is; slechts anderhalf uur. Hmmm, voor Kevin is dat veel te ver natuurlijk, haha. Dat moet ik goed zien te regelen. Ongeveer half één kwamen we op onze bestemming; waarbij we tot een onaangename ontdekking kwamen. Het slot dat we wilden bezoeken, was privébesitz. En helaas niet dat van ons!

We konden wel het museum in (dat wilden we niet), rond het meer wandelen (dat was 80 kilometer ofzo), rondom het slot (je zag het slot bijna niet – maar op 2 plaatsen goede foto’s gemaakt), in de omgeving wandelen (saai) en zelfs een wandeltocht van 5 kilometer in en rond Possenhofen doen langs allerlei bezienswaardigheden (11 in totaal), maar het slot zelf konden we niet in. Dat was wel even jammer! Toch heeft ons dat niet weerhouden van het genieten van een dagje weg en zijn we inderdaad in de omgeving gaan wandelen. Het was een leuk plaatsje met volop mensen met van alles te zien. Er was nou niet echt iets typisch spraakmakends aan dit plaatsje wat je ergens anders niet kunt vinden. Nou ja, een paar mooie huizen, een jachtclub, een hoop zeilboten met een stukje pier en verder leuk uitzicht over het meer. Dat uitzicht over het meer hebben we bij het huisje ook; en dan een stuk mooier. Dus we zijn een klein beetje gedesillusioneerd. Onze verwachtingen waren anders en we zijn ook nog voor een euro opgelicht; whahahaha.

Dat was wel grappig en tenenkrommend tegelijk. We stonden bij het museum waar we niet in wilden gaan en hadden trek gekregen van de autorit. Dus we kochten bij zo’n snackkar wat te eten. Kevin had een curryworst en ik had samen met Sebastian een portie frietjes. De curryworst was 3,50 en de patatjes 1,50. 5 euro dus. Dus ik geef haar zo 5 euro en ze zegt: sechs funfzig. Dus ik zeg: nee, dahaag. Drei funfzig und ein funfzig is funf euiro! Ja, zegt ze, maar de prijs van de patatjes kloppen niet, dat moet nog aangepast worden. Die zijn 2,50, dus het wordt sechs euiro funfzig. Dus ik zeg doodleuk: dass is nicht sechs euiro funfzig aber sechs euiro. Dus ik geef haar met m’n stomme hoofd in plaats van dat ik zeg dat ze er in kan verrekken – want ja, Sebas had de patatjes natuurlijk al gezien. Maar ik voelde me wel even genaaid. Het is maar een euro, ik weet het, maar toch. Als ze dat bij vijftig man doet, heeft ze die dag een extra 50 euro binnen gehaald. En gezien de drukte op die plek haalt ze dat vast wel. Er hingen 3 borden met pommes frites 1 euro 50. Dus een foutje was het volgens mij niet – anders had ze dat allang aan kunnen passen. Eigenlijk had ik gewoon moeten zeggen: dass hab ich nicht. Mja, meeveren… De zuinige Hollanders; zullen ze wel denken. En als het nou gewoon lekker was, zou ik desnoods nog terug gaan voor die 50 extra centen die ze ermee wilde verdienen; maar het was niet eens zo bijzonder ook nog. Some people want to see the World burn. Afin, zand erover.

Nadat we even een flink stuk hadden gelopen rondom het slot, stukje meer en in de omgeving zijn we weer in de auto gestapt en op de terugweg gegaan. We waren er wel een beetje klaar mee voor vandaag.

We hebben de auto volgetankt en zijn daarna nog een stukje in de omgeving hier gaan rijden. Voor ons vertrek heb ik alle supermarkten die het meest ‘dicht’ in de buurt zitten opgeschreven op ons ‘programma’, maar Kevin weigert te geloven dat er niet meer supermarkten zijn. Hij heeft op de TomTom gekeken en zelfs de TomTom zegt dat de supermarkt die het meest dichtbij zit 10,4 kilometer is, maar toch zoekt hij een supermarkt dichterbij. Maar die is er dus niet. Mijn schatz is eigenwijs en zoekt toch. Dat vind ik trouwens helemaal niet erg want ik heb een hele rits cd’s gebrand met muziek voor in de auto en zit lekker te genieten van de muziek, de airco en de mooie omgeving. Ik maak volop foto’s en vermaak me prima. Kevin wil een ‘andere’ supermarkt behalve de Aldi omdat hij beter bier wil drinken (hij heeft nu 2 verschillende merken gekocht en vind dat niet lekker). Ook vind hij het brood niet zo lekker daar – geen idee waarom. Op ongeveer 400 meter afstand van de Aldi zit een andere supermarkt. Ik heb al minstens 12x gezegd dat daar een supermarkt zit – Kaufmarkt Feneberg Lebensmitteln – maar hij negeert het in zijn geheel. Ik heb werkelijk geen idee waarom. “Ik zoek een Albert Heijn”, zegt hij. Waarop ik moet lachen en zeg hem dat hij dan 850 kilometer naar links moet. “Neehee, een soort van Albert Heijn”. Ondertussen zit hier verderop bij het freibad een bakkerij voor het brood en een gasthause voor het lekkere bier… Dus waar hij nou eigenlijk naar op zoek is – werkelijk geen flauw idee, maar de muziek is hot, de airco is cool dus ik ben gestopt met vragen stellen.

Het heeft in totaal weer 30 seconden geregend vandaag. Ik voelde een druppel op mijn arm en ik zei: oh, volgens mij gaat het regenen. Waarop Kevin zei: ja, ik denk het ook. Ik: “Ik ben nou niet bepaald onder de indruk van de regen hier”. Kevin: “Ik ook niet”. En nog voordat we tien meter verder gewandeld waren was het alweer voorbij. Serieus, kom maar op met je regen. See if we care. Morgen staat er de Grosser Alpsee op de planning; maar dat willen we juist niet gaan doen omdat het op zondags erg druk is daar. We willen dat wisselen met een andere dag v/d week. Maar wat we dan nu precies morgen willen gaan doen is onbekend. Kevin weet niks concreets en elk idee wat ik aandraag om te gaan doen, schiet hij uit de lucht met diverse redenen. Ik heb gezegd dat hij er dan maar over na moet denken en dat ik het van hem hoor als hij er uit is. Haha. Kortom; het is voor ons ook nog een verrassing wat we morgen gaan doen. Ik ben benieuwd; het stemmetje LINDERHOF in mijn hoofd probeer ik te negeren, ik zal Kevin zo het boekje met de tig kleurenfoto’s onder zijn neus proberen te stoppen

Volgens mij was ik succesvol! Mwuhahaha! We hebben het erover gehad en we gaan morgen naar Lindau. Volgende week schrappen we Oostenrijk van de planning en vervangen dat met slot Linderhof. Donderdag schijnt het te gaan onweren en dan wil Kevin niet te ver weg, dus we gaan een beetje schuiven met de planning. Morgen dus naar Lindau. Volgens onze ex-buren was het een leuk plaatsje met daarbij een eilandje op een meer waarop je met een bootje kon varen en lekker kon wandelen of iets dergelijks. Ik heb er werkelijk geen idee van; maar we gaan het wel eens bekijken. Het ligt aan de bodensee. Het zal me benieuwen.

Dag 9 Zondag – Lindau
Dag 10 Maandag – Ravensburger Spieleland
Dag 11 Dinsdag – Wies church
Dag 12 Woensdag – Slot Linderhof
Dag 13 Donderdag – Omgeving verkennen
Dag 14 Vrijdag – Zeppelin museum (die we sowieso gaan cancellen)
Dag 15 Zaterdag – terugrijden naar huis.

Eenmaal thuis hebben de heren weer lekker gevoetbald en gestoeid en zijn ze ’s avonds lekker in bad geweest. Omdat we thuis geen bad hebben maken we daar hier optimaal gebruik van. En de kerels vinden het heerlijk. Note to self; ga ook in bad. Het is al minstens vijf jaar geleden, volgens mij, dat ik voor het laatst in bad zat. Maar goed, dat was niet zo’n fijne ervaring; ik had geen rust in me. En ik geloof dat ik dat nog steeds zo heb. Dan ga ik zitten in bad… en dan? Wat te doen, wat te doen. Ik heb wel een boek bij me en als ik hier nu naar rechts kijk zie ik Kevin een boek lezen. Als hij al leest – wat echt zelden is – dan kan ik het zeker! Dus dat is nog wel een idee. Hopelijk val ik niet met boek en al in slaap; anders is mijn boek nat. Ik heb vanavond de gehakt van de buren opgemaakt en heb lekker spaghetti gemaakt. Ik had nog een beetje saus gevonden in de aldi de afgelopen week; dus dat ging er wel in. De hele pan is leeg gegaan.