Vandaag hebben we geen klap gedaan – of nou ja, net hoe je het bekijkt; toch wel een beetje. We hebben ontbeten en hebben verder gespeeld met Sebastian. We hebben met zijn drieën gevoetbald; gespeeld met autootjes, Sebastian geduwd op zijn loopfiets (jaja, hij heeft ook zelf gefietst), we zijn naar de speeltuin geweest en we zijn nog even een keer naar Immenstadt toe gereden naar de Aldi daar om de lege flessen in te leveren en proviand te halen voor de terugreis. We hadden broodjes nodig, drinken en nog wat brood voor de middag, etc. We kwamen bij de Aldi en waren even gedesillusioneerd toen ik foto’s begon te maken van de broodjesautomaat. Naast die automaat stond de normale broodmachine en bleek dat ze ook ‘gewoon brood’ hadden. We hebben er in 3x tijd 3x overheen gekeken. En nu we er de vierde keer zijn en het niet nodig hebben, struikelen we er bijna over. Ook hadden ze nog een stellage waar ze ‘gewoon brood’ hadden liggen. Serieus; ik ken niemand die zo met hun neus heeft gekeken als wij. Schijnbaar zijn wij echt zo enorm onder de indruk van een broodjesautomaat waarbij je op een knopje drukt en je broodje eruit komt glijden.

Maar goed, voor deze blamage waren we thuis al een deel aan het inpakken omdat we morgenvroeg het huisje uit moeten voor een bepaalde tijd en ik vind het anders altijd zo’n gehaast waarbij je nog honderd dingen moet doen en altijd ‘wat’ vergeet dat ik het liever maar eerst vooraf doe. We hebben nog steeds niet verteld van het fornuis en daar zie ik toch nog best wel tegenop. Gewoon dag 1 is het gebeurd en dag 14 heb ik het nog niet gemeld. Pffffff. Maar voor de rest hebben we gewoon rondom het huisje gehangen en de boel opgeruimd en een poging tot schoonmaken gedaan. Kevin heeft zich puur op de keuken en de afwas gefocust terwijl ik door de rest van het huis langzaamaan al onze sporen probeer uit te wissen en het huisje terug breng naar de oorspronkelijke staat. En met ons als gigantische rommelkonten is dat eigenlijk best wel veel werk. Overal ligt wel wat, haha. Toen Sebastian tussen de middag zijn middagslaapje deed, heb ik een aflevering van een serie die ik volg gekeken op de laptop en zat Kevin een spelletje te doen op de tablet en is mijn vakantie-adhd gewoon even foetsie.

Tegen een uur of vijf zijn we langzaam naar het restaurant gelopen en zijn we uit eten geweest. We kregen vandaag pas een ticket met 3 stempels erop. Als je ALS KIND ZIJNDE bij 4 plaatselijke restaurants eet, hoef je de vijfde keer niet meer te betalen. En dan komen we dus met de pizzeria (waar we geen stempel van hebben) dus nog nét een stempeltje te kort. Maar goed, zo duur zijn die kindermenu’s van 2 euro 80 niet. Maar misschien dat ik hem straks eventjes naar de overburen van het huisje verderop ga geven want zij hebben twee kinderen. Dan tikt het misschien harder aan. Of weet ik veel. Ik kan er in ieder geval niks mee. Er staat voor Kevin nog een paar biertjes op het menu en er staat een pot Ben & Jerry’s in de vriezer met onze naam erop. Die moeten we voor morgenochtend nog op zien te krijgen. Wat een straf zeg! Ongehoord gewoon.

Vanavond gaan we lekker met de voetjes omhoog zitten en niks doen om zo uitgerust mogelijk te zijn voor de terugrit morgen. Het gaat zo’n acht-negen uur rijden worden en dan hebben we natuurlijk nog tussenstops, dus dat is best pittig. Ik zag op tegen de heenreis en nu zie ik op tegen de terugreis, haha. Het zal ongetwijfeld wel meevallen maar anders hebben we in ieder geval een heerlijke vakantie gehad met wat relaxmomenten. Kevin heeft zijn boek bijna uit en ik ben nog niet eens begonnen in mijn boek. Ik twijfel of ik vanavond nog in bad ga, maar om eerlijk te zijn heb ik er geen zin in. Ik spring morgenochtend wel weer even onder de douche. Mijn liefste kleine Sebastian zal wel weer gaan nachtbraken – dat doet hij vrijwel altijd als we uitgerust moeten zijn

Sebastian weer voor de vierde keer patat in twee weken tijd. Bad-parents-alert! Even voor de duidelijkheid; we hadden voor alle dagen potjes olvarit mee (avondeten & fruithapjes) en hij kreeg volop vers fruit zoals bananen, appels en druiven; dus die paar patatjes in de restaurants vonden we niet zo'n ramp. We gaven Sebastian zo ongeveer rond vijf uur/half zes een potje olvarit met gezond voedsel en gingen pas daarna naar het restaurant. Zo op die manier heeft hij op tijd gegeten voordat hij te moe is geworden en valt de noodzaak tot eten voor hem weg en kan hij lekker spelen en wat patatjes van ons meepikken en intens genieten van een glas apfelsaft. Wij ervaren dit als 'de succesformule' voor een geslaagd avondje uit eten. Je neemt wat speelgoed mee en ons kind gaat gewoon lekker zitten spelen.

Ik was ook weer blij vanmiddag tijdens het spelen in de tuin. We vonden een sprinkhaan! Ik heb Sebastian met zijn allereerste sprinkhaan in contact gebracht. Hij bestudeerde het beestje en wilde hem aaien, haha. Dat ging mooi niet door want hij sprong natuurlijk weg. Mijn kleine kereltje sprong er als een kikker achteraan en nadat we hem een aantal keer gevangen hadden en vanaf onze handen weg hadden laten springen hebben we hem in de struiken gezet. Het was zo cute om Sebastians enthousiaste gezicht te zien bij de sprongetjes van dat diertje. Dat wilde ik al heel de vakantie, vanaf het moment dat ik ze hoorde en zag. En nu is het op de laatste dag toch nog gelukt. We kregen ook gewoon nog wat regen overigens... We zijn dit keer wel een beetje nat geworden. En met een beetje bedoel ik ook echt weer een beetje. Zes druppels ofzo. In Nederland waren je tenen al aan het soppen, bij wijze van spreken... Maar het lijkt wel alsof de bergen de wolken tegen houden ofzo

Ik heb alvast merendeel van de bagage in de auto gestopt en ik ben weer apetrots op mezelf. Alles past! Althans; er moet nog 1 boodschappentas in (voor bij mijn voeten) mijn handtas (idem) en een grote rugtas achterin – maar daar heb ik ruimte voor en rekening mee gehouden. Het past gewoon weer. Ik ben trots op mezelf. Ik heb het basilicumplantje, 3 guinnessbiertjes en een fles rosé aan de overburen gegeven en ik zit te denken aan wie ik de rest van de koelkastinhoud morgenochtend ga geven. De filterkoffie laten we achter en stiekem de rijst ook; maar meer omdat we de auto niet vol koffie & rijst willen hebben want dat gaat anders echt gebeuren. Ook heb ik diepvrieszakken groente en nog een aantal dingen; maar die ga ik er pas op de laatste minuut uithalen natuurlijk en eens kijken bij wie ik dat neer ga zetten. De luidruchtige bovenburen in ieder geval niet, want daar hebben we genoeg van. Sebastians traytafeltje is weer gevuld en dit keer heb ik stiekem een tractorsetje gekocht bij Spieleland met drie opleggers. Ook heb ik de zijkant vol met autootjes gestopt, dus ik denk dat hij zich wel gaat vermaken. De tablet gaat straks in de oplader en klaar is Klara.

Kortom; morgen opstaan, douchen, aankleden en ontbijten. Vuilnis en lege flessen wegbrengen. Koelkast leeghalen en inhoud dumpen bij degene waar ik denk dat die persoon er wat aan heeft. Laatste spulletjes inpakken in de tassen; laatste afwas doen. De bankhoes op de bank en de kussentjes weer rechtleggen, doekje over de tafel en het aanrecht, etc. De kindonvriendelijke schalen met versiersels weer op tafel en dan even de stofzuiger erdoor (als er nog tijd is) en dan kunnen we gaan. We hebben betaald voor de schoonmaak; maar vind dat je het wel op een zekere manier achter mag laten. Sporen uitwissen en dan tijd om te gaan!